Όλη την εβδομάδα προετοιμαζόμαστε για την Τσικνοπέμπτη, μια μέρα που παραδοσιακά ετοιμάζουμε χειροποίητες μεταμφιέσεις στο Σχολείο, βαφόμαστε και κάνουμε σχετικά αποκριάτικα δρώμενα.
Φέτος αποφασίσουμε να μεταμφιεστούμε σε Ινδιάνους. Για να μπούμε στο πετσί του ρόλου μας πρέπει να μάθουμε περισσότερα γι' αυτούς.
Ίσως αυτοί οι "άγριοι", "απολίτιστοι", "βάρβαροι" έχουν πολλά να μάθουν στους "πολιτισμένους" Ευρωπαίους.
Οι Ινδιάνοι ζούσαν στην Αμερική, μια ήπειρο άγνωστη στους Ευρωπαίους μέχρι τον 15ο αιώνα που ο Χριστόφορος Κολόμβος ταξίδεψε δυτικά κι έφτασε στην Αμερική.
Είχαν στενή σχέση με τη φύση. Ζούσαν σε αυτήν και από αυτήν, την σέβονταν και την λάτρευαν. Ακόμη και τα ονόματά τους τα έπαιρναν από κάποια χαρακτηριστικά τους, κυρίως όμως από τη φύση, π.χ. Καθιστός Ταύρος, Όμορφη Γαζέλα, Φτερό του Αετού, Μαύρο Τσακάλι κ.ά. ενώ τους λευκούς τους ονόμαζαν Χλωμά Πρόσωπα, επειδή το δέρμα τους ήταν λευκό κι όχι κοκκινωπό και σκούρο όπως το δικό τους.
Όπως είπε ο αρχηγός των Ινδιάνων Σιάτλ στον Αμερικανό Προεδρο που ζήτησε να πάρει τη γη τους,
"Είμαστε ένα μέρος της γης, κι αυτή ένα κομμάτι από εμάς".
Μετακινούνταν από περιοχή σε περιοχή ακολουθώντας τα κοπάδια των βουβαλιών από τα οποία έπαιρναν το κρέας, το δέρμα, τα κέρατα. Έστηναν κατασκηνώσεις με τις γνωστές κωνικές σκηνές από δέρμα βίσωνα. Είχαν τον αρχηγό τους και τον γέρο σοφό που ήταν και λίγο μάγος.
Μέχρι που οι Ευρωπαίοι εξόντωσαν τους βίσωνες για το δέρμα τους, πήραν τη γη των Ινδιάνων για να την καλλιεργήσουν κι αυτούς τους έκλεισαν σε καταυλισμούς.
Αυτοί οι περήφανοι άνθρωποι κατακτήθηκαν από τους λευκούς. Οι Ινδιάνοι πολεμούσαν με τόξα, τσεκούρια και μαχαίρια. Οι λευκοί με πυροβόλα όπλα (πιστόλια, κανόνια) κι η μάχη ήταν άνιση.
Οι Ινδιάνοι έφτιαχναν μουσικά όργανα, κυρίως τύμπανα και φλογέρες με υλικά που έβρισκαν στη φύση.
Κι ένα ινδιάνικο παραμύθι για τον Άνεμο που αγάπησε την κόρη του Μεγάλου Αρχηγού.
Ο Αστερίξ στη χώρα των Ινδιάνων είναι μια ταινία κινουμένων σχεδίων σχετική με το θέμα μας.
