Σε μια ρώγα από σταφύλι...

Ο Σεπτέμβρης είναι η εποχή του τρύγου. Στην ύπαιθρο του νησιού μας ήδη ο μούστος βράζει στα βαρέλια για να γίνει το γλυκόπιοτο κρασί και η σπιρτόζικη ρακή, παραδοσιακά προϊόντα του τόπου μας. Οι νοικοκυρές παράλληλα "κόβουν" (καθαρίζουν) τον μούστο και φτιάχνουν μαλακά μουστοκούλουρα, αρωματική μουσταλευριά και πυκνό πετιμέζι.

 Για δυο - τρεις μαθητές οι διαδικασίες ήταν οικείες και είχαν να μοιραστούν πολλές γνώσεις κι εμπειρίες με τα υπόλοιπα παιδιά. Όλα πάντως απόλαυσαν τη δράση που πραγματοποιήθηκε στο Σχολείο μας. Με τη βοήθεια της μαμάς Αφροδίτης, φόρεσαν ποδιές και βούτηξαν τα χεράκια, δειλά στην αρχή πιο δυναμικά μετά, μέσα στις λεκάνες με τα σταφύλια μέχρι που άρχισε να βγαίνει ο μούστος. 

Στη συνέχεια δοκίμασαν πετιμέζι. Ο μικρός Λευτέρης ήξερε το πετιμέζι για τις θεραπευτικές του ιδιότητες γιατί τον χειμώνα που πονάει ο λαιμός του τον ανακουφίζει πολύ. 

 Πάρα πολύ χάρηκα γιατί ο μικρός Χουαλίντ ο οποίος μέχρι τώρα δεν ήθελε να μπει στην τάξη γιατί "δεν είχε φίλους" και "δεν καταλάβαινε" βούτηξε με πάθος στη λεκάνη (!!) δείχνοντας τη δύναμή του. Κι ενώ μέχρι τώρα μόνο κλαμμένο τον βλέπαμε, χαλάρωσε και συμμετείχε και στις επόμενες δραστηριότητες με χαμόγελο αποδεικνύοντας άλλη μια φορά ότι μπορούμε να βρούμε κώδικα επικοινωνίας και να συμπεριλάβουμε κι αυτά τα παιδιά.

Τα παιδιά στην τάξη έκαναν μια προγραφική άσκηση σχετική με το σταφύλι και η ενασχόλησή μας με το θέμα θα συνεχιστεί και την ερχόμενη εβδομάδα με άλλες δραστηριότητες.
Ευχαριστώ τις μαμάδες κα Κατσουλάκη και Χρηστάκη για τα σταφύλια και την προετοιμασία αλλά και τις δύο καλές συναδέλφισσες του τμήματος ΖΕΠ (Ζώνη Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας) και της Παράλληλης Στήριξης για την πολύτιμη βοήθειά τους.